Afgelopen zondag liepen teamleden Femke en Jenny samen de marathon van Rotterdam. Hoe dat deze kanjers is verlopen, vertellen ze hier.
Samen
Jenny: “Toen we vorig jaar de Roparun liepen, zei ik al dat ik in 2015 niet zou lopen, maar voor de koffie zou zorgen. Ik wilde dit jaar in Rotterdam lopen en ik had geen idee hoe ik daaruit tevoorschijn zou komen. De afgelopen maanden volgde ik een trainingsschema. Begin februari liep Femke ‘out of the’ blue 25 kilometer mee. Superknap en bovendien supergezellig. Sindsdien hebben we iedere zondag samen gelopen. Steeds langere stukken. En gelukkig schreef Femke zich na wat aarzelen ook in voor Rotterdam. Tijdens een training, een paar weken geleden, ergens in de buurt van Groesbeek, vroeg ik me echt af of ik daar nog gelopen had als Femke niet bij me was geweest. Dan was ik waarschijnlijk gaan wandelen.”
Femke: “Wie had ooit gedacht dat ik de marathon van Rotterdam zou lopen? Zo’n 2 maanden geleden vroeg Jenny mij of ik zin had om met haar mee te trainen. 25 kilometer. Ik dacht bij mijzelf ‘waarom ook eigenlijk niet’. Prima! Leuk! Wel vroeg ik me af ik dat wel kon. Ik was tenslotte net ziek geweest, maar goed we zien wel. Sinds die tijd ben ik mee blijven trainen. We hadden het gezellig, sleepten elkaar door moeilijke stukken en sloegen geen enkel lusje over. Na heel veel getwijfel en na fikse aanmoediging van mijn lieve mannetje heb ik besloten mijzelf in te schrijven voor deze grote uitdaging. Dit was mijn kans: ik ga deze uitdaging aan! De zenuwen begonnen eigenlijk al bij de inschrijving. Kan ik het wel? Wat ga ik doen? Wat doe ik mezelf aan? Yes ik kan het echt wel! Wat een eind? Pfff! Ik kan dus wel zeggen dat ik gek werd van mezelf.“
Starten
Jenny: “Maar toen was het toch zover. We troffen elkaar in het Beursgebouw waar we de startnummers op konden halen. Samen gingen we richting ons startvak. Het was enorm druk en bewegwijzering was er niet dus we zijn de meute maar gevolgd. In het startvak hebben we de laatste 20 minuten voor de start doorgebracht in de rij voor twee Dixies. Twee wc’s is een beetje weinig voor duizenden nerveuze lopers. Terwijl we in de rij stonden hief Lee Towers ‘You’ll never walk alone’ aan.”
Lopen
Femke: “Toen we begonnen te lopen begon de rust in mij eindelijk terug te keren. Ik had het erg zwaar tussen de 18 en 24 km. Het zwaar hebben tijdens die kilometers ben ik overigens in al onze trainingen niet tegengekomen. De man met de hamer kwam op deze afstand voorbij. Maar natuurlijk bleven we gewoon doorgaan en bleven we ook denken ‘we gaan het gewoon uitlopen’.”
Jenny: “De eerste 20 km gingen soepel en gelijkmatig. Daarna begon ik mijn rechterbeen, heup en knie te voelen. Na 30 km werd het voor mij gewoonweg zwaar. Dat je op dat punt het 40 kilometerpunt ziet en de mensen ziet die er bijna zijn, deed mij geen goed. Dat was echt BAM! in mijn gezicht. Dan is 12 km nog héél ver. Maar Femke liet zich niet van de wijs brengen en riep ‘Kom op Jen, we gaan het halen’. En gelijk had ze.”
Supporters
Femke: “Onze mannen en zoons gebruikten de metro om ons in te halen zodat ze ons op verschillende punten konden aanmoedigen. We keken uit naar de momenten dat we hen hardlopend voorbij gingen. Die support was super. Met een lach, traan, lieve woorden, het oppeppen van elkaar, hebben wij deze mooie missie mogen volbrengen. Het helpt enorm dat je samen loopt. Handig zo’n supporter die de hele route bij je is.“
Jenny vertelt nog over de support: “Bij 25 km stond een vriendin van mij met haar hele gezin en bij 35 km stond mijn vader. Even een knuffel, even zeggen dat het pittig is en weer verder met een brok in je keel. Ik vond het super dat ze er waren.”
Finish
Over het laatste stukje vertellen de dames vrijwel in koor: “De laatste 2 kilometer waren geweldig. De energie kwam terug. We konden weer de hele wereld aan. Met de mannen langs de kant zijn wij luid joelend en hand in hand de finish over gegaan in 4:41:41. Hoe bijzonder is dat? Beide zeggen we niet dat doe ik nooit meer!”
Ja kanjers zijn het, jammer dat ik ze niet kon aanmoedigen, maar ik heb alles gevolgd op TV Rijnmond en via What’app met Reinoud