Op 1 februari j.l. heeft voor de 42ste keer de midwinter marathon in Apeldoorn plaatsgevonden. Een hardloop evenement die uniek is in zijn soort. Uniek omdat het het oudste Nederlandse hardloopevenement is die onafgebroken jaarlijks is gehouden (nog nooit is het winterse evenement afgelast!). Uniek vanwege het prachtige parcours dat begint en eindigt op de ‘koninklijke’ Loolaan en voert door de heuvelachtige en beboste omgeving van Apeldoorn, bij menige editie voorzien van een flinke laag sneeuw. Maar de loop is ook uniek omdat de organisatie van de Midwinter Marathon geheel in handen ligt van vrijwilligers.

Ter voorbereiding van de roparun hebben teamleden Astrid en Ronald meegedaan aan dit evenement. Lees hieronder hoe Astrid en Ronald deze 10 engelse mijl (16.093 km) hebben ervaren…….

Getipt door Roparunmaatje Ronald, schreef Astrid zich op het laatste moment in. Ooit woonde ze een paar jaar in Apeldoorn en om weer eens door die prachtige bekende omgeving te rennen spraak haar wel aan. Het startnummer kreeg ze thuis en als dat een teken was voor een mooie loop, dan zat het wel goed: precies startnummer 11000!

Astrid verteld: “Afgelopen periode had ik veel last gehad van een voetblessure en heb daar met sportschoenenzaak en sportpodoloog allerlei mogelijke oplossingen voor verbetering geprobeerd. En daar stond ik, op deze koude, winterse zondagochtend. Op mijn nog vrij nieuwe schoenen, inclusief de door de sportpodoloog aangemeten inlegzooltjes. Spannend dus! Vast van plan om niets te forceren startte ik op de Loolaan in een rustig tempo, dat ik de eerste kilometers goed volhield. En goed dat ik niet weggesprint was, want in het parcours zat tussen 3 en 6 kilometer een aardige stijging. Na het eerste drinkpunt concludeerde ik dat het wel goed zat met de schoenen en kon ik met wat meer zekerheid versnellen. En genieten. Want mensen, je kunt veel van Apeldoorn zeggen, maar mooi is het daar zeker! De kilometers die volgden gingen goed, beter, best. Ik rende in lekker tempo de kletsende dames voorbij nadat ik een paar minuten mocht meeluisteren over het wel en wee van het onderhoud van hun hardloopoutfits. Tja, ik beken… want hoewel ik best een gezelligheidsdier ben, houd ik tijdens het hardlopen vooral van rust, focus en flow”.

“De tweede drinkpost vloog ik voorbij in een lekker maar toch beheerst tempo. En yes! Nog steeds geen gedoe met de voetjes. Elf kilometer… twaalf.. dertien… veertien… En toen plots kwam daar de onzekerheid. De pas vertraagde, moeheid werd ineens voelbaar. De mentale factor blijkt toch van zo’n grote invloed te zijn. Ik was ineens gaan twijfelen aan mijn eigen kunnen (vraag me niet waarom want ik had driekwart van de loop er al probleemloos op zitten). En toen kwam daar een lange, fitte, collegaloper naast me rennen die zei: “Nou heb je bijna de hele race voor me gelopen, en dan ga je de laatste kilometers lopen? Nee toch!” NEE!! Inderdaad zeg. Hoppa, gas erop! En zo knalde ik de laatste meters over de weg. Vol plezier, fit en trots kwam ik na een uur en 27 minuten over de finishlijn”.

Ronald heeft het ook goed voorbracht. Ronald zelf hierover: “Dit is een erg leuk en mooi evenement. Een mooie route dat grotendeels door de bossen loopt en een prima sfeer. Alles is uit de kast gehaald om het gezellig te maken tot dweilorkesten langs de kant aan toe. Tja, en het weer was natuurlijk ook fantastisch. Niet te koud en droog – prima loopweer. Ik ben wat rustiger begonnen en geprobeerd het tempo constant te houden, dit is goed gelukt. Eindtijd 1.25.13, helaas net niet onder de mijn doel van 1.25, maar wel goed op weg richting halve marathon en natuurlijk richting Roparun”.

adRvl

De midwinter marathon is het eerste grote evenement van onze lopers te voorbereiding van de Roparun. In maart volgen o.a. de Stevensloop in Nijmegen (10km en halve marathon) en ook nog de Venloop in Venlo (halve marathon). Daarnaast zullen er ook nog 2 teamtrainingen plaatsvinden waar er gezamelijk zo’n 70 tot 80 km wordt afgelegd. Kortom, we zijn er maar druk mee – maar vastberaden om “fit” de coolsingel te halen.