Team

Ik ben Manfred Kooij, ik ben 48 jaar en woon in Elst. Ik werk in de groenvoorziening in het Openluchtmuseum in Arnhem.  Wat ik het allerliefste doe in mijn vrije tijd is hardlopen, ik doe dit dan ook 4 tot 5 keer in de week. Het is een uitlaatklep en ik vind het ook gewoon heel fijn om in beweging te zijn. In het verleden heb ik mee gedaan aan de Paralympics hardlopen. Verder kijk ik graag naar sport op de tv en ik ga regelmatig naar Vitesse.

Dit is voor mij de zesde keer dat ik mee doe aan de Roparun. Het betekent voor mij veel om dit voor mensen te doen met deze ziekte. Met daarbij mijn eigen familie in gedachten, die er mee worstelen en er geworsteld mee hebben. Ik hoop dat we met zijn allen een mooi bedrag bij elkaar verzamelen voor dit goede doel! Ik kijk er naar uit!

Hallo mijn naam is Peter Scheeren. Ik ben 57 jaar, getrouwd met Janny en woon in Goor. We hebben twee dochters Annick van 29 en Lisanne van 27. Ik ben werkzaam als constructeur/projectleider bij de Universiteit Twente in Enschede. Mijn hobby’s zijn hardlopen, wandelen, schaatsen en af en toe wielrennen. In 2009 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de Roparun. Ik ben toen een week voor de run benadert door het team van Burgers Ergon uit Apeldoorn of ik wilde invallen. Dit was een fantastische ervaring en ben sindsdien, net als zo velen, “besmet” geraakt met het Roparun virus. In de afgelopen jaren heb ik 8 keer mee gedaan, waarvan vier keer vanuit Parijs als loper, en 4 keer vanuit Hamburg als loper en 1 keer als fietser. Dat we vanuit Bremen (dit jaar voor het eerst een nieuwe route) vertrekken maakt het extra leuk omdat de route zo´n beetje door mijn achtertuin gaat en er hopelijk veel vrienden en bekenden langs de route zullen staan om ons aan te moedigen. Deze keer wordt extra speciaal omdat mijn dochter Lisanne mee gaat als fietser. Naast het feit dat het erg leuk is om samen met het hele team deze uitdaging aan te gaan is het een fantastisch doel. Ik heb er erg veel zin in en hoop dat we met elkaar heel veel geld bij elkaar brengen voor het goede doel.

“Leven toevoegen aan de dagen waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven.”

Mijn naam is Peter Tetteroo, ben 53 jaar en woon in het Twentse Goor met mijn vriendin Jacqueline en 2 katten. Behalve hardlopen is muziek maken een grote passie. Ik speel bugel in een brassband en flugehorn in een egerländerkapel.

Mijn motivatie om me aan te melden voor het FriendsRun4Live Roparunteam is tweeledig.
Natuurlijk ben ik gewoon gek op sporten met hardlopen in het bijzonder.De Roparun is een sportieve uitdaging die ik in 2018 voor het eerst heb beleefd. Vanwege de grote afstand  (ruim 560 km) kom je jezelf wel enkele keren tegen. Daarbij is hardlopen een individuele sport maar juist deze uitdaging gaan we samen aan als team met lopers, fietsers, verzorgers en chauffeurs!

Net als vele anderen ken ik ook mensen in mijn omgeving die te maken hebben (gehad) met kanker. In eerste plaats mijn eigen vriendin bij wie in 2012 borstkanker werd geconstateerd en die na maanden met intensieve behandelingen en een operatie nu gelukkig weer volop van het leven kan genieten. Maar ik denk zeker ook aan mensen die minder geluk hebben gehad. Een goede vriend van me die een kansloze strijd vocht en die ik nu al ruim 10 jaar moet missen. Mijn zwager, een buurvrouw, collega’s. Allemaal mensen van wie je hoort dat ze ziek zijn en in onzekerheid verkeren of de strijd niet hebben kunnen winnen. Helaas zijn er te veel mensen die er niet meer zijn.

Onlangs liep ik een trainingsloop. Het was koud en ik was al behoorlijk nat geregend toen ik ook nog een hagelbui op mijn kop kreeg. Toen ik kleumend de kortste route terug naar huis overwoog, moest ik denken aan al die mensen die ook niet zomaar kunnen afhaken als het even tegenzit. Dat gaf mij voldoende motivatie om gewoon door te lopen en mijn trainingsronde af te maken.

Ik hoop tijdens de Roparun voldoende kracht en motivatie te hebben om met mijn Roparun team FriendsRun4Live (#179) deze ultieme uitdaging tot een goede einde te brengen en daarmee veel geld op te halen voor het KWF.

Laten we met zoveel mogelijk mensen zorgen dat we het doel van de Stichting Roparun kunnen realiseren: Ondersteunende zorg voor mensen met kanker onder het motto “Leven toevoegen aan de dagen waar waak geen dagen kunnen worden toegevoegd aan het leven”.

Hallo mijn naam is Fenna Tetteroo. Ik ben 54 jaar en getrouwd met Kees. We hebben een Labrador Max, vaak mijn loopmaatje op verschillende bospaden. Ben graag sportief bezig. Hardlopen is een van mijn passies. Yoga en circuittraining doe ik ook (afwisseling van kracht en conditie oefeningen). Ga graag gezellig uit eten. Heb twee jaar geleden de Twenterun gedaan (een hardloop estafette van 24 uur) voor stichting Kans voor een Kind. Dit was een top ervaring. Tijdens een familie uitje hoorde ik van Peter Tetteroo dat hij dit jaar met de Roparun mee zou doen. Hij vertelde het met zoveel enthousiasme dat ik besloot ook mee te willen doen. Ik ga graag deze uitdaging met Friends Run 4 life Team 179 aan. Voor een fantastisch doel, ik heb er zin in.

Hallo, mijn naam is Edwin van den Hazel. Ik ben 52 jaar en getrouwd met Marianne. We hebben samen twee meiden, Kimberley en Mandy. Mijn hobby is mountainbiken, ik fiets elke zondag een stuk door de bossen rondom Apeldoorn. Mijn eerste Roparun was in 2009. Een fantastische ervaring !! Hierdoor ben ik “besmet” geraakt met het Roparun virus. Na 5 keer Parijs en 5 keer Hamburg heb ik een jaar overgeslagen en nu heb ik ontzettend veel zin in de nieuwe route  vanuit Bremen via Groningen.

Mijn naam is Wiebe H Kastelein. Ben 52 jaar. En kom uit Wolvega. Ik woon samen met Janet. Het wordt mijn 10de ROPARUN als fietser. Hier heb ik zoals elke keer veel zin in.

We gaan er met de hele groep een mooi weekend van maken.

Ik ben Yvon Demouge, ( yv voor vrienden)…een oude rot wat Roparun betreft.

Ik ben getrouwd, al heel lang met Adri, heb 3 kinderen en 8 kleinkinderen waarvan de oudste in Brazilie woont .

Ik ben waarschijnlijk de oudste in dit team (69 jaar), maar ik hoop dat Corona over een paar maanden voorbij is, zodat ik komend jaar weer een marathon kan lopen, en natuurlijk de Roparun mag lopen of fietsen. 20 Jaar geleden heb ik  met nog paar mensen een Roparunteam opgericht in Nijmegen. Het was toen nog een totaal nieuw evenement in Nijmegen, er deden ook maar hooguit 80 teams mee… De route liep van Rotterdam naar Parijs, en alle teams startten tegelijk… eerst de lopers , na paar minuten mochten de fietsers erachteraan om hun eigen loper te zoeken…, nogal chaotisch… Na een paar jaar werd ik team captain, met echt heel veel enthousiasme en dat ben ik gebleven tot twee jaar terug.

Je kunt alleen maar 20 jaar met de Roparun meedoen en allerlei activiteiten  organiseren als je er heel veel plezier in hebt en voor 100 %  gelooft in het doel van de Roparun. Mijn eigen vader is overleden aan kanker toen hij 57 was, nu bijna 40 jaar geleden, hij kreeg kanker toen hij 50 was, en ik weet dus van nabij hoe belangrijk kwaliteit van leven en begeleiding van mensen met kanker en hun naasten is…..Toen was dat er nog echt niet, wij hebben dat heel erg gemist! Ik ben om die reden ook met heel veel projecten in contact gekomen die te maken hebben met kwaliteit van leven van mensen met kanker en hun naasten  en erop gewezen dat er een  mogelijkheid bestaat om geld te vragen bij de Stichting Roparun . Bij  heel veel aanvragen heb ik mogen en kunnen helpen met het schrijven ervan.…Dit hoop ik te kunnen blijven doen!

6 jaar geleden kreeg ik contact met Colin,  ik ben sinds die tijd ook  bij Friendsrun4life betrokken geraakt (o.a. gemeenschappelijke trainingen). Vandaar dat ik t super leuk vind om komend jaar met dit team mee te gaan. Super leuk dat de komende Roparun door Nederland gaat en bovendien door of langs Nijmegen ! We gaan er een mooi feestje van maken …

Hallo, mijn naam is Geert Dolstra. Woonachtig in het mooie Wolvega. Ben onderhand 54 jaar oud en gelukkig getrouwd met Anita. Samen hebben we 2 meiden van 21 en 25 jaar. In mijn dagelijkse leven ben ik werkzaam als chef monteur bij Eekels Technology afd. Yachting. Hier zorgen wij voor de installaties aan boord van luxe jachten.

Dit wordt mijn derde Roparun. De eerste in 2012 was een dusdanig indrukwekkende ervaring dat het jammer was dat het team er niet mee doorging, maar kriebelen bleef het altijd. Vandaar, toen ik gevraagd werd om weer mee te gaan, heb ik dus ook geen moment getwijfeld.

Zoals zovelen zijn wij in de familie ook niet gevrijwaard gebleven van deze ziekte, maar tegelijkertijd geeft het ook een extra dimensie aan
deze uitdaging. De wetenschap dat je met zo veel teams en mensen een gezamenlijk doel hebt maakt het tot, wat mij betreft, het mooiste evenement dat er bestaat en ik hoop dat er ook dit jaar weer vele goede initiatieven worden gesteund, zodat iedereen die met deze vreselijke ziekte te maken heeft, weet dat er ook aan hen gedacht wordt.

Ik ben Colin, 43 jaar en kom uit de oudste stad van het land, Nijmegen! Vriend van Femke (loopt weer met ons mee dit jaar) en trotse vader van 2 kids, Luc (16) en Liz (12). In 2014 meegedaan als loper, 2015 de Teamcaptain, in 2016 weer meegedaan als loper en in 2017 de rol van chauffeur / navigator op me genomen. Als mede-oprichter en organisator om meerdere redenen de 2018 editie als team te laten schieten. Dit was een lastige beslissing en het weekend in mei was ook niet makkelijk om langs de kant toe te kijken. Wanneer je eenmaal verslaafd bent aan de Roparun wordt je knap chagrijnig als je een keer niet meedoet kan ik je uit ervaring vertellen. Gelukkig dachten een aantal oud teamleden hier ook zo over en uiteindelijk in 2019 toch weer meegedaan. In eerste instantie weer als chauffeur / navigator maar uiteindelijk net voor de Roparun een geblesseerde loper moeten vervangen. Met hangen en wurgen (en hulp van zoonlief Luc en fantastische teamgenoten) de finish gehaald.

De 2020 editie wordt mijn 6de keer. Een bijna nieuwe route (bijna 280km is nieuw) met een nog groter deel door Nederland. Hoe gaaf is dat zeg.  Deze keer ga ik weer als chauffeur mee en zoals altijd heb ik me voorgenomen om er met pinksteren gewoon te staan, voor het team. Het maakt me niet uit waar ze me willen hebben, ik doe het allemaal (weet alleen niet of men gelukkig gaat worden van mijn masseer kwaliteiten). Het is een prachtig evenement voor een nog mooier en doel. De Roparun focust zich op ‘de kwaliteit van het leven’ van mensen die direct zijn getroffen en daadwerkelijk vechten tegen de ziekte kanker. In veel gevallen is het een oneerlijke strijd die uiteindelijk verloren gaat. Een periode van onzekerheid, ongeloof, pijn en verdriet. De liefde van je naasten kan je helpen deze pijn te verzachten. De Roparun wilt hier ook haar steentje aan bijdragen……”Leven toevoegen aan de dagen waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. Dit motto, gezien als grote muurschildering in een hospice in Den Haag, heeft grote indruk op mij gemaakt. Hiervoor ga ik me wederom voor de volle 100% inzetten. Samen met een geweldige groep mensen. Toppers van het eerste uur, kanjers die na vorig jaar weer mee gaan en een frisse aanwas van (met name jonge) toppers die dit jaar voor het eerst met ons meegaan. Rotterdam…..here we come!!

Mijn naam is Ronald, 48 jaar en ik kom uit Beuningen. Ik woon samen met Wendy en samen hebben we een zoon Bram. Vanaf 2001 heb ik een eigen administratiekantoor en ben ik voornamelijk aan het werk in de regio Nijmegen-Arnhem-Tiel. Hardlopen is één van mijn hobby’s naast zaalvoetballen en skiën. Ik liep er al jaren aan te denken om eens de Roparun mee te lopen, in juni 2013 hebben we (Marc, Colin en ik) het er na een zaalvoetbalwedstrijd over gehad en Marc en Colin waren gelijk ook erg enthousiast. Daar is de basis gelegd voor Stichting FriendsRun4Life en zijn we begonnen met het zoeken naar meer enthousiaste teamleden. In september 2013 hadden we voldoende mensen bij elkaar en is besloten om in 2014 voor de eerste keer te starten aan de Roparun vanuit Hamburg. Ik heb in 2014 en 2015 als loper mee mogen doen, in 2016 was ik de teamcaptain en in 2017 en 2019 was ik chauffeur, het was een geweldige ervaring. Het mooiste van het deelnemen, vond ik het teamgevoel, je kunt die eindstreep alleen halen als iedereen zich daarvoor inzet. Ook in 2021 ga ik de Roparun weer meedoen, dit maal weer als chauffeur en ik ga er vanuit dat het weer een super weekend wordt.

Mijn naam is Margo Versteeg, getrouwd met Arnold. Met onze 3 kinderen Mirthe, Thies en Famke wonen we in het mooie Twente. In het dagelijks leven werk ik als fysiotherapeut; een prachtig vak waarin ik mensen begeleid in het optimaliseren van hun dagelijks functioneren… er uit zien te halen wat er in zit!

Ik houd van gezelligheid, heb graag familie en vrienden om me heen en in mijn vrije tijd sport ik graag. Hardlopen vind ik leuk en geniet het meest van de duurlopen met m’n  loopmaatjes door de bossen. Daarnaast ben ik ook op het volleybalveld te vinden. Wat is er mooier om te werken aan fitheid, “het emmertje leeggooien” samen met mensen waar je plezier mee beleeft!

December 2018: RopaRun komt op m’n pad op een moment dat kanker weer heel dichtbij is.  Tijdens het Pinksterweekend van 2019 heb ik mijn eerste RopaRun-deelname beleefd. Één om nooit te vergeten! Met de mensen in onze gedachten voor wie we dit doen, zijn we 2^de Pinksterdag  in Rotterdam gefinisht…en onze naam zegt het al: Friends(-Run)-for-Life!

Dit jaar ga ik voor de 2^de keer als fysio mee met Team FriendsRun4Life. Ons doel: geld inzamelen voor de palliatieve kankerzorg. Zaterdag 30 mei starten we in Bremen, de maandagmiddag 1 juni zullen we ’s middags na ± 560 km finishen in Rotterdam. Als ik patiënten zie knokken…dan is dit het minste wat wij kunnen doen!

Ik ben Mandy van den Hazel, ik ben 19 jaar oud en ik studeer fysiotherapie aan de Hogeschool Utrecht! In mijn vrije tijd speel ik gitaar en volleybal, ook hou ik van gezellig wat drinken met vriendinnen en mijn huisgenootjes.

Mijn vader (Edwin) doet mee als fietser binnen dit team, van hem heb ik al vele verhalen gehoord over hoe leuk het Roparun weekend is. Hierdoor begon het bij mij natuurlijk ook te leven. Vandaar dat ik dit jaar voor het eerst mee ga als fysiotherapeut/masseur.
Mijn eerste Roparun dus, spannend maar ik heb er super veel zin in met dit topteam!

Hallo allemaal, mijn naam is Gwen Dodemont en ben 60 jaar. Ik ben getrouwd met Dannie en samen hebben we 3 kinderen, 1 zoon en 2 dochters. We wonen sinds juli 2020 in het mooie Berg en Dal. Een bosrijke omgeving die zich uitermate goed leent om vele mooie wandelingen te maken. Ook kun je er mountainbiken en prima hardlopen. En met hardlopen is voor mij het avontuur bij de Roparun begonnen ergens in 2005. Ik ben toen in het team van Running Nijmegen terecht gekomen onder de liefdevolle begeleiding van Yvon Demouge. Dat eerste jaar als loper, het tweede jaar als fietser en daarna een keer of 4 als masseur. De rol als masseur ligt me goed, omdat ik als loper zelf goed weet wat je nodig hebt en weet wat er kan gebeuren. Ik heb dit altijd met heel veel plezier en toewijding gedaan. Nu, nadat het voor mij even een paar jaar rustig is geweest voor wat betreft de Roparun, pak ik de draad weer op. Yvon Demouge kwam met de vraag of ik het niet leuk zou vinden om in het team van Friendsrun4life deel te nemen. Ik hoefde niet lang na te denken en na een telefoongesprekje met Colin werd het een feit. Ik heb er zin in om met dit team op pad te gaan, zin om te gaan voor dit goede doel. Geld inzamelen om mensen die deze vreselijke ziekte hebben, nog een mooie tijd te geven. Daar zet ik mij graag voor in. 

Hoi! Mijn naam is Mirthe Versteeg en ik ben 18 jaar oud. Ik woon in Bentelo samen met mijn ouders, broertje, zusje en onze trouwe viervoeter Sieb. In het dagelijks leven ga ik naar school. Ik zit nu in 5 Havo en hoop volgend jaar met mijn studie Facility Management te starten. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om te volleyballen, training te geven en speel ik wedstrijden. 

Het is voor mij de eerste keer dat ik meega met de Roparun. Vorig jaar deed mijn moeder voor het eerst mee (met dit team FriendsRun4Life). Langs de route zijn wij het team gaan aanmoedigen en hebben we ze binnengehaald bij de finish in Rotterdam. Toen ik hoorde dat het team nieuwe mensen zocht en mensen voor de verzorging nodig had, dacht ik misschien is dit iets voor mij en heb ik me meteen aangemeld. 

Ik heb er heel veel zin in en kijk ernaar uit om 29 mei te starten in Bremen en 2 juni te finishen in Rotterdam! 

Mijn naam is Jan Huurman, 65 jaar, getrouwd met Jeannine, trotse vader van drie zonen. Ik was een hardloper totdat mijn achillespees dat chronisch onmogelijk maakte. Sindsdien ben ik een enthousiaste racefietser. Ik heb de Roparun in de periode 2001 tot 2012 in allerlei rollen meegemaakt: als loper, als fietser, als chauffeur, als teamcaptain en als calamiteitenleider. Ook was ik betrokken bij de oprichting van het Nijmeegse Roparunteam dat jarenlang een mooie sportieve prestatie neerzette, maar vooral ook heel veel sponsoractiviteiten organiseerde.

Aangespoord en enthousiast gemaakt door Yvon Demouge, een echte “Roparun-alcoholic” heb ik me weer aangemeld, nu als chauffeur. Want de ervaring van met een team een 48-uurs estafetteloop meemaken is onvergetelijk. Samen lachen, vloeken, verdwalen, improviseren, soms huilen en uiteindelijk juichen – de emoties gaan diep, ze vormen een herinnering voor het leven.

Ik wil dit gevoel in 2021 heel graag opnieuw ervaren. Het leven écht beleven, en daarmee het leven van anderen ietsje mooier maken, voor mij is de Roparun een win-win evenement.

Mijn naam is Jeannine, 67 jaar, getrouwd met Jan en in mei 2021 hoop ik oma te worden. Ik ben een fanatiek hardloopster, heb 23 marathons en ontelbare andere wedstrijden gelopen – noem mij gerust verslaafd. Maar de Roparun is zoveel meer dan hardlopen, daarom wil ik ook graag mee als ik in een andere rol Team 179 kan dienen. Bijvoorbeeld fietser of cateraar of “verbindingsofficier”.  Ik ken de Roparun goed, heb het evenement zes  keer meegemaakt in verschillende rollen.  Daarom weet ik wat er allemaal kan gebeuren. Als het goed gaat: plezier, enthousiasme, lol, voldoening – en als het even niet goed gaat: stress, paniek, gemopper, tranen. Het hoort er allemaal bij, maar je bent een team, dus samen kom je overal doorheen.

En wat moet ik zeggen over kanker? Mijn schoonzus is er een paar maanden terug aan overleden, mijn oudste zus is eraan overleden, mijn andere zus en ikzelf hebben borstkanker gehad. Wie kent er nu niet mensen die getroffen worden door die rotziekte? Gelukkig genezen er steeds meer mensen, of ze kunnen toch nog een periode in redelijke gezondheid overleven. Met steun van de Roparun, het geld dat wij samen binnenharken  – mooi toch!

Ik ben Wesley Bosch 40 jaar en kom uit Nijmegen. Heb een pracht dochter van 7 jaar. Na 17 jaar werken bij de ANAC ben ik september 2019 bij Fletchers hotels holthurnsehoff in Berg en Dal aan de slag gegaan. Mijn hobby’s zijn: voetbal, stappen, lekker games spelen op de Playstation, hardlopen en fitness doe ik graag. Maar ik pak nog steeds de auto als ik een brief moet posten om de hoek haha. 5 jaar geleden heb ik voor het eerst de Roparun meegemaakt en ik vond het fantastisch, het doel waar we het voor doen is natuurlijk helemaal fantastisch. Ik ging er blanco in en was benieuwd wat het zou doen met me. Toen ik naar de start liep, liepen er mensen voorbij en hoorde en zag ik mooie dingen en dat deed wel wat met me. Iedereen met hetzelfde doel maar ook met hun eigen persoonlijke doelen. Toen zei ik tegen mezelf, dit wordt mijn doel voor 2016, mee doen als loper, kosten wat het kost. De laatste 10 kilometer van de Roparun 2015 mocht ik mee lopen en Roparun 2016 als reserve loper mee gedaan en toen 20 kilometer mogen lopen. Roparun 2017 heb ik mee gedaan als loper en na de 50 kilometer heb ik moeten stoppen door een bovenbeen blessure.  Roparun 2018 en 2019 ben ik mee gegaan als fotograaf en toen zag ik alles door een lens wat ik hoorde van andere had ik mooie bijzondere foto’s gemaakt .