Team

Ik ben Manfred Kooij, ik ben 48 jaar en woon in Elst. Ik werk in de groenvoorziening in het Openluchtmuseum in Arnhem.  Wat ik het allerliefste doe in mijn vrije tijd is hardlopen, ik doe dit dan ook 4 tot 5 keer in de week. Het is een uitlaatklep en ik vind het ook gewoon heel fijn om in beweging te zijn. In het verleden heb ik mee gedaan aan de Paralympics hardlopen. Verder kijk ik graag naar sport op de tv en ik ga regelmatig naar Vitesse.

Dit is voor mij de zesde keer dat ik mee doe aan de Roparun. Het betekent voor mij veel om dit voor mensen te doen met deze ziekte. Met daarbij mijn eigen familie in gedachten, die er mee worstelen en er geworsteld mee hebben. Ik hoop dat we met zijn allen een mooi bedrag bij elkaar verzamelen voor dit goede doel! Ik kijk er naar uit!

Hallo mijn naam is Peter Scheeren. Ik ben 56 jaar, getrouwd met Janny en woon in Goor. We hebben twee dochters Annick van 28 en Lisanne van 26. Ik ben werkzaam als mechanische ontwerpingenieur bij de Universiteit Twente. In Enschede. Mijn hobby’s zijn hardlopen, wandelen, schaatsen en af en toe wielrennen. In 2009 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de Roparun. Ik ben toen een week voor de run benadert door het team van Burgers Ergon uit Apeldoorn of ik wilde invallen. Dit was een fantastische ervaring en ben sindsdien, net als zo velen, “besmet” geraakt met het Roparun virus. In de afgelopen jaren heb ik 7 keer mee gedaan, waarvan vier keer vanuit Parijs als loper, en 3 keer vanuit Hamburg als fietser en loper. Dat we vanuit Hamburg vertrekken maakt het extra leuk omdat de route zo´n beetje door mijn achtertuin gaat en er hopelijk veel vrienden en bekenden langs de route zullen staan om ons aan te moedigen. Naast het feit dat het erg leuk is om samen met het hele team deze uitdaging aan te gaan is het een fantastisch doel. Ik heb er erg veel zin in en hoop dat we met elkaar heel veel geld bij elkaar brengen voor het goede doel.

“Leven toevoegen aan de dagen waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven.”

Mijn naam is Femke Kobossen, 42 jaar en gelukkig samenwonend met Colin (mede organisator) en onze 2 kinderen Luc (15) en Liz (11). Ik mag me weer voorstellen als loper van team 179 FriendsRun4Life. Dit wordt voor mij de 5e keer dat ik meeloop in dit Roparun team. Een mooi jubileum! Na een jaar niet mee te hebben gedaan en het ook daadwerkelijk gemist te hebben gaan we dan toch maar weer een keer proberen. Dit jaar met weer wat “oude” en wat “nieuwe” teamleden. Ook wij hebben in onze familie en vriendenkring te maken en te maken gehad met de ziekte kanker. Helaas zijn er hierdoor ook al een aantal dierbaren niet meer in ons midden. Het gaat dan ook maar om één ding “Leven toevoegen aan dagen waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. We gaan er met zijn allen weer een mooi weekend van maken. Een echt avontuur voor het leven. Herinneringen maken en deze koesteren. Met een lach en een traan denken we aan alle lieve, mooie, prachtige, inspirerende, dappere en strijdende mensen in ons achterhoofd. En denken dit kunnen wij nog doen ….  Op naar de start op 8 juni!

Mijn naam is Peter Tetteroo, ben 53 jaar en woon in het Twentse Goor met mijn vriendin Jacqueline en 2 katten. Behalve hardlopen is muziek maken een grote passie. Ik speel bugel in een brassband en flugehorn in een egerländerkapel.

Mijn motivatie om me aan te melden voor het FriendsRun4Live Roparunteam is tweeledig.
Natuurlijk ben ik gewoon gek op sporten met hardlopen in het bijzonder.De Roparun is een sportieve uitdaging die ik in 2018 voor het eerst heb beleefd. Vanwege de grote afstand  (ruim 560 km) kom je jezelf wel enkele keren tegen. Daarbij is hardlopen een individuele sport maar juist deze uitdaging gaan we samen aan als team met lopers, fietsers, verzorgers en chauffeurs!

Net als vele anderen ken ik ook mensen in mijn omgeving die te maken hebben (gehad) met kanker. In eerste plaats mijn eigen vriendin bij wie in 2012 borstkanker werd geconstateerd en die na maanden met intensieve behandelingen en een operatie nu gelukkig weer volop van het leven kan genieten. Maar ik denk zeker ook aan mensen die minder geluk hebben gehad. Een goede vriend van me die een kansloze strijd vocht en die ik nu al ruim 10 jaar moet missen. Mijn zwager, een buurvrouw, collega’s. Allemaal mensen van wie je hoort dat ze ziek zijn en in onzekerheid verkeren of de strijd niet hebben kunnen winnen. Helaas zijn er te veel mensen die er niet meer zijn.

Onlangs liep ik een trainingsloop. Het was koud en ik was al behoorlijk nat geregend toen ik ook nog een hagelbui op mijn kop kreeg. Toen ik kleumend de kortste route terug naar huis overwoog, moest ik denken aan al die mensen die ook niet zomaar kunnen afhaken als het even tegenzit. Dat gaf mij voldoende motivatie om gewoon door te lopen en mijn trainingsronde af te maken.

Ik hoop tijdens de Roparun voldoende kracht en motivatie te hebben om met mijn Roparun team FriendsRun4Live (#179) deze ultieme uitdaging tot een goede einde te brengen en daarmee veel geld op te halen voor het KWF.

Laten we met zoveel mogelijk mensen zorgen dat we het doel van de Stichting Roparun kunnen realiseren: Ondersteunende zorg voor mensen met kanker onder het motto “Leven toevoegen aan de dagen waar waak geen dagen kunnen worden toegevoegd aan het leven”.

Hoi mijn naam is Wiebe H Kastelein, kom uit het Friese Wolvega. Ik ben 51 jaar. Ik woon samen met Janet (zus van Geert) en de 2 kinderen van Janet. Ik ga ook weer mee als fietser. Het is voor de derde keer met dit team. Heb er ook veel zin in om me in te zetten voor het goede doel. Als je 1 keer bent besmet met het ROPARUN virus dan weet je van geen ophouden. Ook vind ik dat je goed kunt zien wat er wordt gedaan met het geld op de site van de Roparun.

Mijn naam is Ilse van Os-Ligtvoet. Ik woon samen met mijn man Rudy en onze kinderen (Mathijs 12 jaar en Esther 10 jaar) in Tilburg. Ik werk al bijna 20 jaar met veel plezier als leerkracht in het basisonderwijs in Goirle. Daarnaast ben ik atletiektrainer bij AV Attila en geef daar les aan de pupillen (6 tot 9 jaar). Daarnaast lees, haak, naai en borduur ik.

Lopen en fietsen doe ik graag.  Na het zien van de vacature voor fietser kreeg ik de gedachten aan het mee willen doen niet meer uit mijn hoofd. Na een wat moeilijkere periode is het nu tijd om iets te gaan doen voor mezelf. En wat is er mooier dan aan jezelf werken en daarbij meteen iets moois en goeds doen voor een ander.. Ik heb er waanzinnig veel zin in!

Hallo, mijn naam is Geert Dolstra. Woonachtig in het mooie Wolvega. Ben onderhand 52 jaar oud en gelukkig getrouwd met Anita. Samen hebben we 2 meiden van 19 en 23 jaar. In mijn dagelijkse leven ben ik werkzaam als meet- en regeltechnicus bij Aquadatasystems in Dronten. Een bedrijf dat besturingssystemen verzorgt voor stuwen en gemalen.

Dit wordt mijn tweede Roparun. De eerste in 2012 was een dusdanig indrukwekkende ervaring dat het jammer was dat het team er niet mee doorging, maar kriebelen bleef het altijd. Vandaar, toen ik gevraagd werd om weer mee te gaan, heb ik dus ook geen moment getwijfeld.

Zoals zovelen zijn wij in de familie ook niet gevrijwaard gebleven van deze ziekte, maar tegelijkertijd geeft het ook een extra dimensie aan deze uitdaging. De wetenschap dat je met zo veel teams en mensen één gezamenlijk doel hebt maakt het tot, wat mij betreft, het mooiste evenement dat er bestaat en ik hoop dat er ook dit jaar weer vele goede initiatieven worden gesteund, zodat iedereen die met deze vreselijke ziekte te maken heeft, weet dat er ook aan hen gedacht wordt.

Ik ben Colin, 42 jaar en kom uit de oudste stad van het land, Nijmegen! Vriend van Femke (loopt weer met ons mee dit jaar) en trotse vader van 2 kids, Luc (15) en Liz (11). In 2014 meegedaan als loper, 2015 de Teamcaptain, in 2016 weer meegedaan als loper en in 2017 de rol van chauffeur / navigator op me genomen. Als mede-oprichter en organisator om meerdere redenen de 2018 editie als team over te laten schieten. Dit was een lastige beslissing en het weekend in mei was ook niet makkelijk om langs de kant toe te kijken. Wanneer je eenmaal verslaafd bent aan de Roparun wordt je knap chagrijnig als je een keer niet meedoet kan ik je uit ervaring vertellen. Gelukkig dachten een aantal oud teamleden hier ook zo over en hier zijn we dan weer. Deze keer wederom als chauffeur echter heb ik me voorgenomen om er met pinksteren in Juni gewoon te staan, voor het team. Het maakt me niet uit waar ze me willen hebben, ik doe het allemaal (weet alleen niet of men gelukkig gaat worden van mijn masseer kwaliteiten). Het is een prachtig evenement voor een nog mooier en doel. De Roparun focust zich op ‘de kwaliteit van het leven’ van mensen die direct zijn getroffen en daadwerkelijk vechten tegen de ziekte kanker. In veel gevallen is het een oneerlijke strijd die uiteindelijk verloren gaat. Een periode van onzekerheid, ongeloof, pijn en verdriet. De liefde van je naasten kan je helpen deze pijn te verzachten. De Roparun wilt hier ook haar steentje aan bijdragen……”Leven toevoegen aan de dagen waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. Dit motto, gezien als grote muurschildering in een hospice in Den Haag, heeft grote indruk op mij gemaakt. Hiervoor ga ik me wederom voor de volle 100% inzetten. Samen met een geweldige groep mensen. Toppers van het eerste uur, kanjers die na vorig jaar weer mee gaan en een frisse aanwas van toppers die dit jaar voor het eerst met ons meegaan. Rotterdam…..here we come!!

Mijn naam is Ronald, 46 jaar en ik kom uit Beuningen. Ik woon samen met Wendy en samen hebben we een zoon Bram. Vanaf 2001 heb ik een eigen administratiekantoor en ben ik voornamelijk aan het werk in de regio Nijmegen-Arnhem-Tiel. Hardlopen is één van mijn hobby’s naast zaalvoetballen en skiën. Ik liep er al jaren aan te denken om eens de Roparun mee te lopen, in juni 2013 hebben we (Marc, Colin en ik) het er na een zaalvoetbalwedstrijd over gehad en Marc en Colin waren gelijk ook erg enthousiast. Daar is de basis gelegd voor Stichting FriendsRun4Life en zijn we begonnen met het zoeken naar meer enthousiaste teamleden. In september 2013 hadden we voldoende mensen bij elkaar en is besloten om in 2014 voor de eerste keer te starten aan de Roparun vanuit Hamburg. Ik heb in 2014 en 2015 als loper mee mogen doen, in 2016 was ik de teamcaptain en in 2017 was ik chauffeur, het was een geweldige ervaring. Het mooiste van het deelnemen, vond ik het teamgevoel, je kunt die eindstreep alleen halen als iedereen zich daarvoor inzet. Ook in 2019 ga ik de Roparun weer meedoen, dit maal weer als chauffeur en ik ga er vanuit dat het weer een super weekend wordt.

Mijn naam is Margo Versteeg, getrouwd met Arnold  en met onze 3 kinderen wonen we in het mooie Twente. In het dagelijks leven werk ik als fysiotherapeut; een prachtig vak waarin ik mensen begeleid in het optimaliseren van hun dagelijks functioneren… er uit zien te halen wat er in zit!

Ik houd van gezelligheid, heb graag familie en vrienden om me heen en in mijn vrije tijd sport ik graag. Hardlopen vind ik leuk en geniet het meest van de duurlopen met m’n  loopmaatjes in het bos. Daarnaast ben ik ook op het volleybalveld te vinden. Wat is er mooier om te werken aan fitheid, “het emmertje leeggooien” samen met mensen waar je plezier mee beleefd!

December 2018: FriendsRun4Life komt op m’n pad.  Exact op het moment dat opnieuw kanker in mijn directe familie als mokerslag binnenkomt. Toeval? Nee, ik denk het niet…. Naast onzekerheid en verdriet herkennen vele naasten vast dat ontzettend machteloze gevoel. Op de vraag van Peter: “Doe je mee?” hoefde ik dus ook niet lang na te denken; ik ga voor de 1^ste keer tijdens de RopaRun als fysio voor mijn steentje bij te  dragen. Want als ik patiënten zie knokken…dan is dit het minste wat we kunnen doen!

Ik ben Miranda , 56 jaar, getrouwd met Ruud, moeder van 2 meiden Manon en Kim, en schoonzoon Tom. en sinds 2 jaar oma van Luke. Mijn roots liggen in het mooie Gouda maar sinds 27 jaar wonen wij met heel veel plezier in het gezellige Tilburg. Ik ben een heel druk mens die, ik kan wel zeggen, voor iedereen klaar staat en ook alles leuk vind om te doen. Heb eigenlijk teveel hobby’s. Kortom ik zit dus nooit stil.

De Roparun is een onwijs gaaf evenement waar ik dit jaar aan mee ga doen. Ik ga niet lopen, fietsen, navigeren of masseren. Ik ga voor de inwendige mens zorgen en onze teamleden een beetje in de watten proberen te leggen, maar dit doe ik natuurlijk niet alleen, dat doe ik met gezellige collega’s. Het is voor mij de 3^e keer dat ik meega met dit prachtige, mooie, maar zeker ook vermoeiende weekend. Dit is niets in vergelijking wat mensen doorstaan die deze vreselijke ziekte hebben . Daar doen we het voor.
‘ Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven.’ Velen van ons hebben wel iemand in onze omgeving die met deze vreselijke ziekte te maken hebben. Ik ben er zelf 1 van. Ik heb huidkanker. Meestal worden er bij mij basaliomen weggehaald, en 1 maal is er een melanoom weggehaald. Gelukkig gaat alles heel goed met me en hoeft niemand zich verder zorgen over me te maken.

Wij willen met ons team zoveel mogelijk geld inzamelen en hebben daarvoor diverse activiteiten op de planning staan. Wat we oa doen is het inzamelen van oude kleding. Mocht U dit hebben kunt U altijd contact met ons opnemen. Voor elke kilo kleding krijgen wij geld, en alle kilootjes bij elkaar zorgen voor een mooi bedrag. Dus denk bij het opruimen van de kledingkast aan ons.

Wij gaan ons voorbereiden op een mooi weekend en zouden het leuk vinden U op tweede pinksterdag , 10 juni 2019, bij de finish aan de Coolsingel te Rotterdam te mogen begroeten.

Ik ben Wesley Bosch 39 jaar en kom uit Nijmegen. Heb een pracht dochter van 6 jaar. Na 17 jaar werken bij de ANAC ben ik  eind 2018 bij Cooltronincs als service onderhoudsmedewerker in Nijmegen aan de slag gegaan. Mijn hobby’s zijn: voetbal, stappen, lekker games spelen op de Playstation, hardlopen en fitness doe ik graag. Maar ik pak nog steeds de auto als ik een brief moet posten om de hoek haha. 5 jaar geleden heb ik voor het eerst de Roparun meegemaakt en ik vond het fantastisch, het doel waar we het voor doen is natuurlijk helemaal fantastisch. Ik ging er blanco in en was benieuwd wat het zou doen met me. Toen ik naar de start liep, liepen er mensen voorbij en hoorde en zag ik mooie dingen en dat deed wel wat met me. Iedereen met hetzelfde doel maar ook met hun eigen persoonlijke doelen. Toen zei ik tegen mezelf, dit wordt mijn doel voor 2016, mee doen als loper, kosten wat het kost. De laatste 10 kilometer van de Roparun 2015 mocht ik mee lopen en Roparun 2016 als reserve loper mee gedaan en toen 20 kilometer mogen lopen. Roparun 2017 heb ik mee gedaan als loper en na de 50 kilometer heb ik moeten stoppen door een bovenbeen blessure.  Roparun 2018 ben ik mee gegaan als fotograaf en toen zag ik alles door een lens wat ik hoorde van andere had ik mooie bijzondere foto’s gemaakt .